Het verstopte vliegveld Toussaint l'Ouverture van Port-au-Prince op Haïti en een Nigeriaanse gestoorde jongeman die een Northwest-vlucht vanuit Amsterdam probeerde op te blazen, beheersen sinds de kerstdagen het luchtvaartnieuws. Toussaint l'Ouverture was een vrijheidstrijder, rond 1800 tot keizer gekroond op Haïti, die probeerde het verpauperde land van slaven te redden met de idealen van Napoleon en de Franse revolutie. Het mislukte totaal tot op de dag van vandaag.

Er bestond geen gemeenschappelijk fundament van solidariteit waardoor Gelijkheid, Vrijheid en Broederschap een kans kregen. Haïti is nu het armste land van het westelijk halfrond, waar de ene keizer na de andere en tegenwoordig, de ene president na de andere, schatrijk werden, maar hun onderdanen in de diepst mogelijk armoede bleven leven. De kleurrijkste dieven waren Dr. François Duvalier, Papadoc, en zijn patserige zoon Jean Claude Duvalier, Babydoc, die elkaar opvolgend kans zagen de macht tot 1986 in handen te houden. De familie leeft nog steeds in grote weelde aan de Franse rivièra.

Haïti heeft meer NGO's uit de westerse wereld en ontvangt meer ontwikkelingshulp per hoofd van de bevolking dan welk land ter wereld ook. Het heeft niets mogen baten. De omvang van de corruptie, niet als uitzondering maar als systeem, werd pas goed zichtbaar toen een tamelijk matige aardbeving een groot deel van de zeer slecht gebouwde stad als een kaartenhuis deed instorten en vele duizenden levend begroef onder het puin. Het was al heel lang een traditie dat het grootste deel van bouwkosten bestond uit provisies en steekpenningen en niet uit uitgaven voor bouwmateriaal en loonkosten. Ja, Port-au-Prince was bijna letterlijk een kaartenhuis, gebouwd van duur gekochte vergunningen van allerlei soort. Het is ook al zeer lang een geoliede machine van verduisteringen van ontwikkelingsgelden.

De westerse wereld leert niet van haar bittere ervaringen en wederom stroomt medelijdengeld als water, dat bijna zonder enige voorwaarden links en rechts wordt uitgedeeld en werderom belandt bij de reeds schatrijken. Over de lijken van de slachtoffers worden van de ene dag op de andere enorme vermogens verdiend. De grootste dieven in de Haïtiaanse samenleving worden plots nog eens goden van goud. De woede van de misdeelden zal zich heftiger dan ooit keren tegen het westen, dat nu zo royaal de hulpende hand biedt.

Een gestoorde Nigeriaanse student droomde ook van een gouden glorie om te sterven als islamitische martelaar onder de puinhopen van een gebombardeerd vliegtuig, ergens in Detroit en nog wel op Eerste Kerstdag. Het pakte anders uit. Zijn vader had al aan eens de bel getrokken, maar westerse veiligheidsdiensten kwamen niet in actie omdat de stroom dieven en oplichters uit Nigeria zo enorm groot is dat er geen beginnen aan was. Als het de jongeman wel gelukt was, zouden stellig duizenden gedanst hebben in de straten van Lagos. Nu verbijten de verpauperden zich en zinnen op meer oplichterstrucs en aanslagen dan ooit tevoren. Al-Qaeda vond in Nigeria een rijke bron om haar kamikazehelden te werven.

Nigeria en Haïti hebben gemeen dat ze een kleine schatrijke zeer corrupte elite hebben en een grote massa die crepeert. De woede onder de armen aangewakkerd door religieus fanatisme, dat alle respect voor ethische waarden en de wet heeft doen verdwijnen. Alles dat het westen nu doet werkt daardoor steeds weer averechts uit.

De veiligheidsbedreiging voor de westerse luchtvaart is sinds de kerstdagen en de aardbeving zeer toegenomen, hoe vreemd dat in eerst instantie ook moge klinken. Maar laat u niet misleiden door uw eigen wanen van ijdelheid en liefdadigheid.

Jacob Gelt Dekker