Op donderdag avond 14 juli rond 22.20 uur vertrokken we met Qantas Airways (B747-438, VH-OJT) naar Londen met een korte tussenstop in Singapore. Na een vlotte check-in rolden we naar de runway en kwamen we soepel van de grond. Na ca. 25 minuten werd de eerste maaltijd geserveerd door de zeer vriendelijke cabin crew.

Het eten was uitstekend en redelijk te vergelijken met wat er bij KLM wordt geserveerd. De hamvraag was zoals altijd "chicken or beef?" Wat wel duidelijk opviel was dat er een aantal stewards aan boord was van boven de 50 jaar. Dit zie je niet veel in Europa. Ze waren uiterst vriendelijk en behulpzaam en hadden duidelijk meer gevoel voor humor dan wat je in het algemeen meemaakt.

De vlucht verliep rustig en eenmaal boven de Indonesische eilanden aangekomen was het uitzicht prachtig. De landing in Singapore was indrukwekkend in het donker. Een boterzachte landing overigens.

In Singapore zouden we een stop van 90 minuten hebben. Dit werd verkort tot ca. 1 uur doordat alle passagiers die hier aan boord zouden komen al stonden te wachten. In dat uur hebben we op het dakterras van Changi Airport tussen de palmen een heerlijk Tiger biertje genuttigd. Het was rond 4 uur 's nachts lokale tijd en nog circa 30 graden.

Tijdens het taxien naar de baan passeerden we het prototype van de Boeing 777-240LR die op dat moment op wereldtournee was. Na een vlotte start met een verse crew kwamen we boven zee in behoorlijk turbulente lucht terecht. De cabin crew bleef op z'n stoel zitten. Na een half uurtje klaarde het weer op en zetten we koers richting India. Op dit traject werd er weer een uitstekende maar niet uitmuntende maaltijd geserveerd. Wat mij nooit lukt in een vliegtuig is mij op dit traject wel gelukt; slapen!! Van mijn echtgenote begreep ik dat ik 7!! uur aan een stuk had geslapen.

Bij het ontwaken vlogen we boven het midden oosten. Het daglicht was na vele uren weer teruggekeerd. Doordat je op dit traject met het donker mee vliegt breng je bijna de hele vlucht in duisternis door. Eenmaal boven Turkije werd er een prima ontbijtje gerserveerd. De route werd vervolgd over het voormalige Joegoslavie - Oostenrijk - zuid Duitsland - Belgie en toen de oversteek over Het Kanaal.

Voor de landing op Heathrow hebben we ruim een half uur moeten cirkelen voordat we aan de grond mochten. De landing was spectaculair. Er hing op dat moment een flinke bui boven Heathrow waardoor we flink door elkaar werden geschud. De landing was een van de hardste ooit meegemaakt. Dit zal de nodige rookwolken hebben veroorzaakt. De purser reageerde hier cool en humoristisch op met de woorden "now you know you are on the ground".

Wat mij vervolgens enorm verbaasde was dat we naar een parkeerplaats midden op Heathrow taxiden waar het toestel werd geparkeerd. We moesten middels een mobiele trap het toestel verlaten. Hier trad een probleem op. De mobiele trap stond te wachten maar er was "no driver". Het duurde een kwartiertje voordat er een van tulband voorzien zijnde driver aan kwam. Alle ruim 400 passagiers moesten het toestel verlaten via 1 uitgang aan de voorkant van het toestel. Met veel bussen zijn we naar de terminal gebracht waar we uiteindelijk keurig rond de geplande tijd aankwamen.

We hadden ruim de tijd om met de underground naar een andere terminal te gaan vanwaar onze vlucht met BMI naar Amsterdam ging. Dit was ook wel nodig want zelden heb ik zo'n ongeorganisserd zooitje gezien als Londen Heathrow. Slechte bewegwijzering, oude en vieze gebouwen en een wirwar van bussen en ander verkeer. Qantas kan hier ook niets aan veranderen. Wel realiseer ik me nu des te meer wat Schiphol een mooie en goed georganiseerde luchthaven is!

Allover oordeel over Qantas: ruim voldoende beenruimte; rugleuning kan verder naar achteren dan bij andere maatschappijen; eten uitstekend; cabin crew erg vriendelijk en veel gevoel voor humor.

Rapportcijfer Qantas: 8,5.

J.W. Brouwers