Sinds lange tijd moest ik weer eens naar Litouwen. Ik had het schema van WIZZ Air via Eindhoven bekeken maar kwam niet tot een goede oplossing. Mijn reisbureau vond echter een directe verbinding via Amsterdam met de nieuwkomer Air Lithuanica. Op 29 juli ging ik derhalve naar Schiphol om naar Litouwen te gaan met de OV 5012 van 10.00 uur. Veel te vroeg arriveerde ik op Schiphol (heerlijk dat gebrek aan verkeer in de vakantie periode!).

De boarding start ruim op tijd, het vliegtuig is dan nog in geen velden of wegen te bekennen. Tegenwoordig krijg je bij easyJet ook een seat aangewezen. Het met zijn allen een vliegtuig bestormen om een goede plaats te bemachtigen en je cabine bagage goed op te bergen, is hiermee verleden tijd. Het instappen verloopt dan ook heel relaxed. Ook zijn er ogenschijnlijk behoorlijk wat zakenmensen aan boord. Die maken veelal gebruik van het speedy boarden. Families met kinderen hebben normaal gesproken ook voorrang bij het boarden bij easyJet, maar dat gebeurde dit keer niet.

De terugweg was met de collega's van Lufthansa. Na een geweldig weekend in Belgrado (wat een aanrader voor de weekendwegtoerist) kozen we rond 14.00 uur het luchtruim voor een vlucht van 1.45 uur naar Frankfurt. Zo sober en nietszeggend het personeel van OS was, zo professioneel was het personeel van LH. De A320 was weer goed gevuld en er was zowaar ruimte voor een klein bakje aardappelpuree (goed gevuld) met een schnitzel. Op tijd arriveerden we in Frankfurt.

Op 16 augustus 's ochtends vroeg was het dan zover, het weekendje Belgrado. Het begon met een stop in Wenen, waarbij er genoeg tijd was om even de stad in te gaan. De Fokker 100 zat goed vol en we kozen bijtijds het luchtruim. We hadden stoelen 19A/C net even voor de motor maar dusdanig dat je er op kruishoogte geen last van hebt. De airco was luidruchtig en de motor had bij een bepaalde toerental een rare zoem. Maar die scheen erbij te horen.

Ik had vanaf Tampa ook de gebruikelijke route via Detroit kunnen kiezen. We zijn echter al eens op Detroit geweest en dat is niet een vliegveld waar je het een paar uur gezellig kunt hebben. Toen ik dus op de KLM-site zag dat beide vluchten rond 14.00 uur vertrokken en ongeveer even lang duurden, besloot ik voor Minneapolis te gaan. Dat vliegveld kenden we immers nog niet. Pas later kwam ik er achter dat Minneapolis zich in een andere tijdzone bevindt, dus we gaan eerst een uur terug en vervolgens zeven uur naar voren!

Om 9 uur zouden we met vlucht 175 van Delta naar Atlanta vliegen. We waren ruim op tijd op Schiphol en meldden ons bij de balie om ons in te checken. Dit, omdat we zowel thuis bij het proberen in te checken, als op Schiphol de melding kregen dat meneer niet online ingecheckt kon worden en dat we dat dus bij de balie moesten doen. Waarom dit eigenlijk moest (de grondstewardess van de KLM moest ook de helpdesk bellen om te vragen wat ze moest doen om meneer ingecheckt te krijgen)weten we nog niet, maar het is uiteindelijk gelukt.