Op 31 juli vloog ik met Estonian van Vilnius terug naar Amsterdam. Helaas kon ik geen directe verbinding krijgen naar Amsterdam. Ik had dus een overstap op Tallinn. Ik vloog dus eerst een stukje de verkeerde kant op. Met een Embraer E170 (vlucht OV354 van 16.30 uur, stoel 7C) ondernam ik het eerste stuk.
Op Vilnius deed de grondstaf van Estonian erg zijn best moeilijk te doen. Mijn handbagage mocht niet mee (iets te zwaar). Die moest onderin het ruim. Ondanks mijn vriendelijke verzoek hem wel mee te mogen nemen vanwege mijn korte overstap op Tallinn van minder dan een uur. Er was geen clementie: de nieuwe regels (zie hieronder) moesten worden nageleefd!
Het meest irritant was de mevrouw naast de in-checker die mij niet wenste aan te kijken en permanent de andere kant op keek met een blik van: “wat ben jij een lul (waarschijnlijk de Litouwse variant hiervan) zeg”. Uiteindelijk kreeg ik een sticker op mijn koffer (waar ik eerst het overgewicht = mijn kleine labtop had uitgehaald) dat ik een korte overstap had. De handbagage gaat overigens bij Estonian nooit in het vliegtuig mee. Deze geef je bij de trap van het vliegtuig met een labeltje af. Ze hebben het zichzelf dus knap moeilijk gemaakt.
In het in-flight magazine van Estonian stond voorin een stuk geschreven door de CEO van het bedrijf dat de reorganisatie (lees halvering van het bedrijf) achter de rug was en allemaal zo goed verlopen was. De service was op het gangbare internationale niveau terug gebracht. Nu had Estonian al niet heel veel service maar toch hadden ze nog iets gevonden. Inchecken aan de balie kost nu geld voor de Economy passagiers en bagage meenemen kost meer geld. Ook de regels voor handbagage zijn sterk aangetrokken. (8 kg = ook maximaal 8 kg).
Helaas blijven de bemanningen van Estonian ook nog steeds chagrijnig. Er kan werkelijk geen lachje af maar daarover heb ik al eens eerder geschreven. NB: Op Vilnius stond overigens een oude B737 van Estonian geparkeerd die uitgefaseerd was maar die binnenkort weer in gebruik wordt genomen vanwege capaciteitsgebrek. (Toch dus een foutje bij de reorganisatie!)
Na 50 minuten kwam ik op Tallinn aan. De vlucht duurde korter dan de aangegeven tijd van een uur. Mijn doorverbinding werd gemaakt met de OV473 (een CRJ 900, stoel 8C) van 18.10 uur. Dit vliegtuig was tot de laatste stoel bezet. Als laatste boarde het nationale basketbal team van Estland. Nu kan ik met mijn 1.82 meter nog net rechtop staan in de CRJ. Teveel gel in mijn haar zou al een schurend effect opleveren. De arme basketballers, 2 meter plus, liepen dus geheel dubbelgevouwen naar achteren. (wat zijn coaches en verzorgers dan akelig klein). Zij hadden ook nog eens alle stoelen achterin de lange CRJ 900. Een Amerikaan achter mij vroeg nog ”Hi guys, are you playing in Amsterdam?” Een beleefde basketballer antwoordde: “No Sir we are playing in Den Bosch”. Van dat land had de man echter nog nooit gehoord….Tijdens vlucht kocht ik nog voor 7 Euro een kipsandwich en een flesje bubbelwater.
De vlucht duurde 2 uur en 10 minuten exact volgens de planning, op tijd weg en op tijd aan. We kregen zowaar een gate op de B-pier. Via de trap kun je dan langs de slurf, die niet past, omhoog. Dat is wel zo prettig want dat scheelt de busrit vanaf het platform. Tot mijn grote opluchting kwam mijn koffertje zo waar ook nog aan. De volgende keer zal ik dus ook maar online inchecken voor de terugweg dan heb ik dat gezeik over een paar kilo meer ook niet. Mijn koffertje voldoet aan alle international maten voor handbagage en ik heb ook altijd maar één stuks handbagage bij mij voor een paar nachtjes. Dus geen aparte labtop tassen etc. Of zoals veel van de vrouwelijke passagiers nog eens een lading damestasjes voor weet ik wat.
De beoordelingen: Grondpersoneel Estonian op Vilnius: 1, Bemanningen van Estonian: 5 (ze zitten ten slotte in een rot periode van de reorganisatie waarvoor ik enig begrip wil tonen), de vluchten een 8 (keurig op tijd en in nette vliegtuigen), Servisair voor de snelle afhandeling van de bagage op Schiphol een 10.
E. Niemeijer
