Keek op de week, herinner ik me nog als kreet van Koot & Bie. Een must dit keer, wat mij betreft. Terugblikken op alles wat afgelopen dagen is gebeurd. Immers, zelden stond de luchtvaart zo in de politieke en publieke kijker. In deze column ontkom ik er niet aan om het daarover wederom te hebben: de onomstotelijke doofpot rond de ramp met de MH17, de staatshulp aan Air France en het koekoeksjong, Air France-CEO Frédéric Gagey.

Toen ik de beelden zag van een ATR die, in een overtrokken staat, die rivier in spinde keerde mijn maag zich even om. Hoe kon iemand dat ooit overleven. Wonder boven wonder werden mensen levend uit het wrak getrokken. De piloten werden al vrij snel bejubeld door lokale politici omdat zij in staat waren geweest gebouwen links en rechts te ontwijken voordat de ATR's vleugels geen lift meer produceerden en het vliegtuig zo dicht bij de grond oncontroleerbaar in de Keelung rivier terechtkwam.

Tijdens het debat over MH17 op 5 februari merkte een der leden van de Tweede Kamer op dat 'een verdrag uit 1944' waarschijnlijk niet van deze tijd is en moet worden bijgesteld. Daaruit blijkt hoe weinig Kamerleden weten over de internationale verdragen op grond waarvan internationale luchtvaart mogelijk is.

Nu vrijwel iedereen denkt dat de tweestrijd tussen KLM en Air France over de kas van de Koninklijke is beslecht, wordt vanuit Frankrijk de strijd op meerdere fronten ingezet. Een waar staatsoffensief. De Franse ambassadeur Laurent Pic nodigt kamerleden uit om hen met zijn lezing te informeren over de goede bedoelingen van Air France.