Het valt regelmatig te beluisteren, zowel in de lucht als op de grond. Waar is toch die trotse KLM-zwaan gebleven? Wie liet dat ultieme boegbeeld van duurzaamheid en een schoon milieu sneven? Hoe kun je zo dom zijn? Wat waren wereldwijd de concurrenten jaloers. Hoe kon een luchtvaartmaatschappij de zorg voor milieu en duurzaamheid beter verbeelden. Geniaal.

De purser vraagt of ik even tijd heb voor een van onze passagiers. Het is de beroemde Amerikaanse zangeres D.R. en ze wil de captain spreken. Het is blijkbaar bal vandaag, want er schijnt ook nog een BT-er aan boord te zijn. Het is de Thaise zanger S.W. Ik ken hem niet, maar het is natuurlijk wel leuk voor onze drie Thaise stewardessen.

Worden de meeste prijzen, die in de luchtvaart aan de lopende band worden uitgedeeld, niet langzamerhand wat twijfelachtig? De beste luchthaven, de beste luchtvaartmaatschappij, het beste of vriendelijkste cabinepersoneel. Wat stelt het allemaal feitelijk voor?

Onlangs kwam Delta Airlines met het bericht dat het de 'frequent flyer' awards op een andere manier gaat verstrekken. Daarmee wordt een nieuwe trend ingezet en de verwachting is dat in navolging van Delta andere luchtvaartmaatschappijen soortgelijke aanpassingen zullen aankondigen.

Wat hebben we in de reis- en luchtvaartwereld eigenlijk aan al die wetten en regels, bedoeld om consumenten te beschermen, als een afdoend controleapparaat daarop nagenoeg volledig ontbreekt? Waarom worden consumenten in de waan gelaten dat hun belangen door een vage autoriteit worden gediend terwijl misleiders ongestoord hun gang kunnen blijven gaan, omdat gedegen toezicht ontbreekt?

De afgelopen dagen, begon ik steeds harder te hopen dat de verdwenen Maleisische Boeing 777 gevonden zou worden. In de eerste plaats natuurlijk omdat alleen dat de verschrikkelijke onzekere situatie waarin de nabestaanden nu verkeren, kan afsluiten. Maar in de tweede plaats komt de datum steeds dichterbij waarop ik mijn column moet inleveren en als luchtvaartdeskundige, B777 piloot en columnist heb je natuurlijk iets over deze zaak te melden. Anders kun je wel ophouden. Vandaag, zaterdag 22 maart 2014, is het zover. Ik moet mijn column inleveren en er is nog steeds niets gevonden.

Wat heeft luchtvaart toch wat andere sectoren in de transport- en vervoerssector niet hebben? Wat hebben vliegtuigen waaraan de trein, de touringcar, veerboot of de trein niet kunnen tippen? Een antwoord op die vragen zou wellicht kunnen verklaren waarom vliegtuigongelukken en -incidenten dag in dag uit de kranten, webpagina's en tv-journaals blijven vullen.

De groei van het aantal vluchten op de luchthaven Schiphol is het afgelopen jaar, zo blijkt opnieuw, minimaal gebleken. Slechts tweeduizend vliegbewegingen meer zorgden daarentegen voor 800.000 extra passagiers. De cijfers doen eens te meer twijfelen aan het beleid om de luchthaven Lelystad klaar te stomen omdat Schiphol de limiet van 510.000 vluchten (nu 426.000) in 2020 zou hebben bereikt.

Het is wellicht aanmatigend, maar zelden heb ik zo'n onzin horen debiteren als de laatste weken met de pleidooien voor Lelystad Airport als overloop luchthaven voor Schiphol. De onzin kwam uit verschillende kokers, variërend van Schiphol topman Jos Nijhuis tot de voormalige PvdA milieu minister Hans Alders, die een goden-rol wordt aangemeten. Waaraan ontleent hij eigenlijk zijn kennis van de internationale luchtvaart. Wil hij misschien zijn "rode" puntjes alsnog binnenhalen. En wordt dat de op oude "roem" terende bewindsman wellicht gegund.

Schiphol moet en zal uitbreiden op Lelystad. Dat is de boodschap die Schiphol in het ondernemingsplan Lelystad Airport de wereld in slingert! Als het niet zo treurig was, is het eigenlijk wel vermakelijk om te lezen hoe alle mogelijke feiten en argumenten zorgvuldig naar dezelfde conclusie worden gebogen door de vele hardwerkende beleidsmakers die aan het boekje meegewerkt hebben.