Er zijn weinig dingen die mij nog écht verrassen op elf kilometer hoogte. Ik heb gefeest in First Class, gehuild in Economy, en gescholden in Business. Maar zelfs ík, als wereldreiziger, luchtvaartgek en levensgenieter, ben de laatste tijd opgeschrikt. Niet door een slechte maaltijd of huilende baby’s, maar door iets veel ongrijpbaarders: turbulentie. En nee, ik bedoel niet dat gezellige gehobbel bij het dalen. Ik heb het over luchtzakken die je plotseling drie meter de lucht in katapulteren en daarna weer zes omlaag slingeren. Zonder waarschuwing.
