Ik wil wel meedenken en meedoen aan het thema van het nieuwe kabinet Balkenende II. Meer werk en minder regels spreekt mij wel aan. Ik ben echter een beetje huiverig. Politici beloven veel, maar als het puntje bij het paaltje komt, dan blijken beloftes vaak niet meer dan een mooi geformuleerd omhulsel. Inhoudsloos.
‘Werk, werk en nog eens werk’, was het thema van een kabinet onder leiding van Wim Kok. Onder dat paarse kabinet werd het beleid voor de Nederlandse luchtvaart verder op de rit gezet. De mainport Schiphol werd als zo’n beetje de belangrijkste trekker van de economie erkend. Een ‘nationale banenmotor’ met een meetbare financiële bijdrage aan het bruto nationaal product. Die ga je dan koesteren, zou je zo zeggen. Maar nee hoor. Geen enkele meetbare doelstelling om bijvoorbeeld op z’n minst te zorgen dat die werkgelegenheid in de luchtvaart- en reiswereld in takt bleef, of liever nog: groeide. Maar wel milieudoelstellingen die uitmondden in tientallen (soms zelfs ‘absurde’) regels die de branche aan banden legden. Walk your talk?
Ik weet het wel: “tussen droom en daad, staan wetten in de weg en praktische bezwaren”. Want je kunt niet zomaar een sterke milieulobby passeren die z’n pijlen vooral op luchtvaart had gericht. ‘Groen draagvlak’ werd echter veel te snel aangezien voor ‘maatschappelijk draagvlak’. En hup, daar ging het werkthema. Nog wel woorden, maar geen daden.
De vraag is nu hoe het nieuwe kabinet om zal gaan met de rolverdeling tussen de nationale luchthaven en de regionale luchthavens. Wie die laatste wel eens bezoekt, voelt aan den lijve de enorme aantrekking van vliegvelden op economische activiteit. Rond de Airports van Rotterdam, Eindhoven en Maastricht-Aachen verrijst het ene na het andere bedrijf. Zeer tot ongenoegen van de voormalige minister Pronk die de regionale luchthavens de nek om wilde draaien. Vanuit diezelfde achtergrond probeerde Groen Links dat begin dit jaar nog eens met een hilarisch slecht onderbouwde nota over grenzen aan de regionale luchtvaart in Nederland. Weer meer regeltjes, weer geen oog voor méér werk. En geen enkel oog voor het maatschappelijk draagvlak bij de burger voor een grotere mobiliteit.
Net zoals snelwegen worden aangelegd tussen woongebieden en treinstations binnen wooncentra, horen regionale luchthavens bij woonregio’s. Waarom die discriminatie van een vervoermiddel dat inmiddels toch allang ‘openbaar’ is en veel minder vervuilt dan al die auto’s?
Het motto van het nieuwe kabinet biedt hoop. De regionale luchthavens willen graag meedoen en het levert meer werk op, zeker als dat aan minder regels gebonden wordt. Eind van dit jaar vervalt het oude Structuurschema Burgerluchtvaartterreinen waarin de rol van de regionale luchthavens wettelijk is vastgelegd. Nú is dus het moment voor het kabinet om de taakverdeling tussen Schiphol (groot) en de regionale luchthavens (kleiner) in het licht van hun eigen thema te bezien.
Walk your talk!
John Jansen
CEO ATP International
www.atp.nl
