Washington - Parijs (Air France, Airbus A330, economy class, AF27, 12 maart)
Maandagavond vloog ik met een A330 terug naar Parijs. Hoewel ik een dag voor vertrek al online had ingecheckt, kon ik mijn stoel niet meer veranderen. Normaal gesproken is dit geen probleem en ik had gezien, dat voorin het toestel, net achter de business- en economy-plus-stoelen, bijna alle economy-plaatsen onbezet waren.

Begin maart moest ik voor mijn werk kort naar Washington. Hoewel KLM rechtstreeks vanaf Schiphol naar Dulles vliegt, pasten vooral de vertrektijden van de terugreis niet in mijn reisschema. Daarom koos mijn organisatie voor een verbinding van Air France via Parijs, met als bonus dat de heenreis in een van hun Airbus A380’s plaatsvond. Door de eerder intreding van de zomertijd in de VS verliep de terugreis pas om 22:45 in een ‘normale’ Airbus A330.

Amsterdam - Parijs (KLM, Boeing 737, economy class, KL1227, 10 maart)

Op 1 maart vertrokken wij vanaf Schiphol met een Boeing 767, vlucht OR 521 naar Fuertaventura. Exact op tijd verlieten wij de D-pier op naar de polderbaan alwaar wij direct via een Line up vertrokken op naar het zonnige zuiden. Daar arriveerden wij voortijdig op de luchthaven.

Op 19 maart had ik de binnenlandse vlucht van UTair van Moskou Vnukovo naar Stavropol in het Zuiden van Rusland (UT 349 van 21.45 uur). Er werd met een 737-400 gevlogen. De bemanning deed haar best maar sprak niet of nauwelijks Engels. Het jongetje (zou zijn Russische moeder geweten hebben waar hij was en wat hij aan het doen was?) dat mij bediende zal wel een stagiair geweest zijn. Zelfs het minimale Engels ‘Chicken or Fish’ was hij niet machtig.

Op 2 maart vertrok ik vanuit Amsterdam naar Florence voor een zakenreis. Ik vloog business class dus mocht ik gebruik maken van de speciale security rij bij de douane. Door de drukte moest daar toch nog even worden gewacht maar verliep wel vlotjes.

Op 13 februari zou ik naar Helsinki vliegen met KL 1169 van 13:40 uur. En een week later terug met KL 1170. Ik moest naar Finland voor een seminar, drie dagen in Helsinki, drie dagen in Tampere. Gekozen voor KLM omdat er geen goede lowcost alternatieven waren. Ryanair heeft wel een vlucht van Bremen naar Tampere, maar de bus van Groningen (daar studeer ik) naar Bremen sluit erg slecht aan, wat zou betekenen dat ik om 2u15 in de nacht zou moeten vertrekken uit Groningen om de volgende dag in de middag in Tampere te arriveren.

Het waren een paar spannende dagen zo vlak voor ons vertrek met Lufthansa van Amsterdam, via Frankfurt naar Denver. Maar twee dagen voor vertrek kwam de verlossende mededeling dat de staking voorlopig van de baan was en alle vluchten weer volgens schema liepen. Amsterdam naar Frankfurt is een uurtje vliegen en liep geheel volgens schema en vlotte bediening van een drankje en broodje.

Op 20 februari vloog ik voor het eerst met UTair. Het was voor mij ook de eerste keer vanaf het Moskouse vliegveld Vnukovo. UTair is op dit vliegveld de homecarrier. Er staat een megavloot van UT-vliegtuigen van zowel westerse als Russische makelij. Ik vloog met UT-191 van 19:50 uur naar Belgorod.

In januari heb ik een stedentrip gedaan met mijn vriendin. Omdat we mensen kennen in Barcelona waar wij verbleven hebben we slechts twee tickets geboekt bij KLM.  Het inchecken online bij de KLM is uitstekend in orde, evenals de bagage drop-off op Schiphol. We waren vijf minuten na aankomst op Schiphol al van onze bagage af en binnen een kwartier stonden we in de See-Buy-Fly zone achter de douane om wat tijdschriften te kopen.

Nieuw in de KLM-dienstregeling: Buenos Aires non-stop. Op vrijdag 3 februari op weg naar Schiphol. Al vroeg, want met een vertrektijd van 10.10 moet je toch voor dag en dauw op Schiphol zijn. Wij stonden extra vroeg op: eerst lekker een half uurtje hardlopen. Dan is het straks makkelijker om 14 uur stil te zitten.