Op de vroege maandagochtend van 25 juni checkte ik in op vlucht KL603 naar Los Angeles voor een vierdaags bezoek aan collega's in Silicon Valley. Via de Flying Blue helpdesk had ik mijn economy ticket laten upraden naar business class. Door een wijziging in travel policy bij mijn werkgever zijn we nu verplicht altijd economy te vliegen. Geen pretje op een vlucht van elf uur, terwijl ik nog dezelfde dag besprekingen had. Dus gebruik ik nu vaak mijn frequent flyer miles om zelf de upgrade te regelen.

Ik had een ticket geboekt bij Brussels Airlines. Ondanks de melding op de website dat je via internet kan inchecken 24 uur voor vertrek lukte dat helemaal niet. Ook na verschillende telefoontjes naar de helpdesk is er niks ‘online’ in te checken. We komen twee uur te vroeg aan op Zaventem op 23 Juni 2007 , met de trein.

Op 22 juni om 9.00 uur met Olympic Airlines onder vluchtnummer OA105 van Athene naar Amsterdam gevlogen. Het inchecken duurde maar liefst anderhalf uur. Er stond een driedubbele rij van zeker 100 meter voor 4 balies. Een grote chaos. De vlucht had daardoor 45 minuten vertaging. Ik zat op stoel B3 en heb de hele vlucht tegen een gordijn aan zitten kijken.

Het personeel was onvriendelijk en eten (als ontbijt een soort loempia, gebakken champignons in een kaassausen een broodje smeerkaas) erg minimaal. En dat op een lijnvlucht

Na een dagje Helsinki was het weer tijd geworden om terug te vliegen naar Amsterdam. Ik vloog met Finnair op vlucht AY848. Deze vlucht is de laatste van drie retourvluchten die Finnair tussen de twee steden uitvoert.

Met vlucht KL1610 vloog ik op zondagochtend 13 mei op het onchristelijke tijdstip van 5.35 uur richting Nederland. Omdat Istanbul een aantal prachtige uitgaansmogelijkheden biedt, besloten we om direct na het stappen door te gaan richting vliegveld. Uiteraard is het dan wel goed opletten met het nuttigen van alcohol.

Eindelijk was het dan zover, even een weekje(12 tot en met 19 mei) naar de zon in het mooie Griekenland. Ditmaal kozen we voor Parga in de nabije omgeving van het eiland Corfu. Vertrek vanaf Schiphol en boarden rond 04.50 uur per Martinair, MP269. Eenmaal in het vliegtuig was ik stomverbaasd over de zeer krappe zitplaatsen in het vliegtuig (Airbus A 320). Hadden toch maar geüpgraded!

Op zaterdag 12 mei vloog ik samen met mijn vader een dagje heen en weer naar Zwitserland, Genève met Easyjet-vlucht EZS1354. We zouden daar een beetje de stad gaan verkennen. De vlucht moest vertrekken om 08:50 uur, helaas was er een uurtje vertraging. Maar daar konden we nog wel overheen komen. Eenmaal op Schiphol aangekomen gelijk naar de incheckbalies gegaan en onze boarding pass gehaald voor de vlucht. We hadden nog twee uur de tijd om rond te lopen op Schiphol.

Om 00.30 stapten we aan boord van een Airbus A340-300 van Lufthansa (vlucht LH719). De bemanning aan boord was, in tegenstelling tot de heenweg, vriendelijk en de Deutsche Gemütlichkeit straalde ervan af. De captain vertelde vlak voor vertrek ook vrolijk dat het startgewicht ruim 240 ton was terwijl in het inflightmagazine stond dat 233 ton het maximale startgewicht was. Dit riep wat vraagtekens op, zeker tijdens de start, want het toestel bleef maar rijden en de initiële klim leek niet erg vlot te gaan.

Op de zaterdagochtend moesten we al vroeg uit de veren om naar Berlijn te gaan, weer met transavia.com waar ik vorig jaar ook mee gevlogen heb en wat uitstekend was bevallen! Om half 6 stonden we al op schiphol. We hadden thuis ingecheckt en 3 stoelen op rij 28 geregeld. We hadden alleen handbagage dus meteen doorlopen. Na nog een bakkie te hebben gedaan in café Amsterdam liepen we naar gate D-5, dus lekker dichtbij.

Ooit moest het er eens van komen, een vlucht met easyJet. Nadat ik binnen tien minuten aan de balie was ingecheckt voor de ochtendvlucht EZY5102 liep ik rustig door de douane. Aangezien de vluchten van easyJet aan de H-pier worden afgehandeld is er pas een half uur van tevoren een gatenummer bekend, dus geen reden om te haasten.