Voor het eerst van m’n leven met een Russisch toestel de lucht in. De vlucht (7B129) vertrok een half uur te laat, rond 23.00, in de stromende regen vanaf Moskou Domodedovo. KrasAir (Krasnoyarsk Airlines) zet op de vluchten naar Moskou de Ilyushin Il-86 en de, iets modernere, Il-96 in. Nu wist ik van tevoren al dat de Il-96 twee maanden lang niet mocht vliegen vanwege technische problemen, dus het was al een redelijke uitdaging. Maarja, als het de enige vliegverbinding is heb je weinig keus.

Via internet ingecheckt voor vlucht van Amsterdam naar JFK via Londen Heathrow (LHR). Dit lukte alleen voor het eerste traject naar Londen. Op Schiphol werd ik voor de instapkaart voor het tweede deel van mijn reis verwezen naar de ticketbalie van BA, daar werd alles netjes opgelost. Het probleem lag bij de creditcardfirma.

Eindelijk was het dan zover. Ik had bij Air Berlin geboekt voor een retour vlucht Amsterdam-Berlijn (AB8023). Het hoofddoel van deze reis was niet Berlijn, maar ik wilde nu eindelijk wel eens met een Fokker 100 vliegen. Ik boekte via internet voor 25 oktober, 's morgens heen en 's middag weer terug, naar Amsterdam.

Eindelijk was het mijn dag.. Ik had begin augustus al geboekt voor drie vluchten met EasyJet allemaal op 18 oktober. Ik 's ochtends vroeg opstaan op de trein van 6.32 uit Bunnik richting Utrecht, daar overgestapt op de trein naar Amsterdam en in Duivendrecht richting Schiphol.

Op zondag 16 oktober vlogen we naar Fuerteventura, om onze dochter te bezoeken. (Vlucht HV 549, 05.40 uur, Amsterdam - Fuerteventura). Bij D-reizen had ik een reis uitgezocht en geboekt, met Martinair. Na de laatste ervaringen met Transavia hebben we besloten daar nooit meer mee te vliegen. Edoch, D-reizen deed zijn werk erg goed, en veranderde geheel eigenzinnig de reis naar een andere touroperator omdat die goedkoper was.

De hierboven aangekondigde vertrekdatum, 8 oktober, was niet de datum waarop ik eigenlijk met twee vrienden naar Larnaca (Cyprus) zou vertrekken. Vol frisse moed en zin in de zon op een Mediterraan eiland ontmoetten we elkaar vrijdagmorgen de 7e, de oorspronkelijke dag van vertrek, op Schiphol. Wel met enige twijfels of de vertrektijd van 12.00 uur wel gehaald zou worden, gezien de consternatie op donderdag als gevolg van mist en een vliegtuigbom. De vlucht zou worden uitgevoerd met Helios Airways.

Afgelopen dinsdag heb ik toch wel de meest vreemde vlucht uit mijn carriere gemaakt. Ik vlieg veel (60-80 enkele reizen per jaar) dus dan kom je wel eens rare incidenten tegen. Een doorstart, luchtzak en brandende motor zijn al vrij normaal. Maar een losse achterdeur is toch nieuw.

Arkefly TFL 0123 Amsterdam naar Luxor en Hurghada. Een mooie dag om te vertrekken bleek op de dag zelf. Dat weet je vaak niet wanneer je zoveel maanden van te voren boekt. Met de trein van Dordrecht naar Amsterdam gereisd dus was ik ondanks de uitval van de (in eerste instantie) gekozen trein op tijd op de nationale luchthaven.

Het was op de eerste herfstige dag na een zalige nazomer dat ik voor een korte zakenbespreking naar London City Airport (LCY) vloog. Mijn VLM-vlucht VG221 stond gepland om halfdrie. Het bedrijf had voor mij geboekt en aangezien VLM sinds kort e-ticketing aanbiedt, hoefde ik minimaal een half uur voor vertrek aanwezig te zijn. Ruim in die marge arriveerde ik op Schiphol.

Op 14 september zouden we om 12:30 uur opgehaald worden voor vertrek naar de luchthaven van Puerto Plata. Eenmaal in de bus werden we er ook meteen weer uitgehaald met de mededeling dat er een 'kleine technische storing' aan het toestel was wat reeds geland was op de luchthaven van Punta Cana.