Wie veel reist kan veel verhalen. Al is het niet gemakkelijk om al die verhalen meteen goed te plaatsen. Je ziet zo vaak dingen die minder makkelijk te bevatten zijn, waardoor ze meer vragen oproepen dan beantwoorden. Als je voor je werk de hele wereld over vliegt dan is er geen ontkomen aan. Het centrum van de moderne wereld verschuift opvallend snel naar het oosten. Bij Istanbul begint het en het loopt door tot aan de Stille Oceaan. In landen als India, China, Korea en Japan voel je dat er wat aan de hand is. Er wordt gebouwd aan de toekomst. Grote moderne steden en state of the art luchthavens.

Grote bouwprojecten in de rest van de wereld gaan steeds vaker naar bouwbedrijven uit deze landen, al dan niet met een flinke exportsubsidie. Aziatische bedrijven nemen het stokje over van de Europese en Amerikaanse bedrijven en de westerse bedrijven nemen steeds vaker Aziatische werknemers in dienst.

Waarom gebeurt dit, wat is er aan de hand? Ga maar eens praten met een paar van die ruim een miljard Indiers of Chinezen. Vraag waar ze mee bezig zijn, wat ze met hun leven willen. Het antwoord is even simpel als verhelderend. Wij willen verder, we willen de best mogelijke opleiding. We willen leren en iets opbouwen. Wij willen onszelf en ons land ontwikkelen. Wij willen de beste van de wereld worden.

Wij willen daar ook heel hard voor werken. Voor een redelijk salaris, maar dat is niet het belangrijkst. Als wij samen aan onze toekomst werken, dan volgt ons persoonlijke geluk vanzelf. Regeringen en volksvertegenwoordigers uit deze landen ondersteunen de ontwikkelingen en geven mensen en bedrijven alle ruimte.

En wat doen we in het Westen? We staken om de pensioenleeftijd niet naar 62 jaar op te trekken. We besteden al onze energie aan het bevriezen of verbeteren van onze arbeidsvoorwaarden. We sluiten onze vliegvelden 's nachts en maken het luchtvaartmaatschappijen vrijwel onmogelijk om met de Aziatische maatschappijen te concurreren door een tsunami aan regels en heffingen. We sluiten onze ogen voor de realiteit van de nieuwe wereld.

En wat doet de jeugd? Loop 's avonds eens rond in een gemiddelde Engelse provinciestad. Als je dat durft tenminste. Vraag de lallende monsters eens naar hun dromen en verwachtingen. Kijk eens naar oh oh Cherso en vergelijk dat eens met het meisje van het Aziatische platteland, die alles in het werk stelt om een zo hoog mogelijke opleiding af te maken. Of met de Indiase jongen die naast zijn fulltime baan als IT-er ook nog een universitaire studie volgt.

Vergeet daarbij ook even niet dat er in heel Europa net zoveel mensen wonen als in bijvoorbeeld Indonesie en Pakistan. India en China hebben samen al meer dan vijf keer zoveel inwoners als heel Europa. Terwijl de middenklasse in het Westen steeds meer verborgen armoede vertoont en zich krampachtig vastklampt aan ons roemruchte en superieure verleden, groeit diezelfde middenklasse in het Oosten onstuimig. Steeds meer Aziaten verdienen meer geld dan nodig is om alleen te overleven en een flink deel van die extra verdiensten wordt besteed aan reizen. En dat zijn veel, heel veel passagiers.

Jan Cocheret