Op donderdag 2 juni vertrok onze Ryanair-vlucht FR8602 vanuit Dusseldorf – Weeze naar Valencia. Ruim op tijd op de luchthaven aangekomen, we hadden alleen handbagage en het inchecken hebben we 14 dagen voor vertrek thuis gedaan. Zo’n uur voor vertrek hebben we ons door de security check begeven, dit ging erg vlot.

Op 6 mei om ca 06.30 uur aanwezig op Schiphol voor de vlucht naar Madrid. Inchecken en veiligheidscontrole verliep soepel. Bij de gate aangkomen stond de A321 al te wachten. We moesten nog even wachten met instappen en dat verliep nogal rommelig, mede door de onduidelijke mededelingen door het grondpersoneel.

Met KLM naar Midden-Oosten: via Internet ingecheckt, Bagage ingecheckt: alles lekker soepel verlopen. Business Class: eerste keer in deze stoelen van de Airbus A330-200. Even wat uitzoekwerk, maar wijst zichzelf snel en gemakkelijk. Vlucht op tijd vertrokken: erg comfortabel naar kruishoogte en mooi over route naar Abu Dhabi.

Op 24 februari vertrok ik vanaf Eindhoven Airport voor een 6-maand durende stage in Malta. De maatschappij die mij zou vervoeren naar Malta Luqa International Airport was Ryanair. En dit zou tevens ook mijn eerste ervaring betreffen. Het one-way ticket was online aangeschaft tegen een prijs van afgerond €98,-. Dit is inclusief extra bagage gezien Ryanair de reiziger beperkt met 10kg handbagage, Er zijn meerdere opties om naar de eindbestemming te reizen maar in dit geval was de low cost carrier de goedkoopste optie.

Discriminatie bij WizzAir. Op 10 juni 2011 zouden we om 06:05 vliegen van Boedapest naar Eindhoven met WizzAir vlucht 2271. Een paar dagen eerder hadden we de vlucht ingecheckt via Internet,  gemakkelijk en snel.  Om op tijd op de luchthaven te zijn, vertrokken we 's morgens om 02:00 uur vanaf ons verblijfadres.

Aangekomen op Ferihegy 1 namen we nog een bak koffie om vervolgens met onze boarding pass naar de controle te gaan. Daar dachten ze kennelijk: 'Die zien er nog zo slaperig uit, we zullen ze eens een koude douche bezorgen'. Welnu, dat is ze goed gelukt.

Op de terugvlucht met Transavia vanuit Dalaman op zaterdag 4 juni 2011 kwam tijdens de (tussen)landing op Rotterdam een fazant in de motor terecht. Zodra het vliegtuig de baan had geraakt, kwam er een stank in de cabine terecht en merkten we verder aanvankelijk niets vreemds. De Boeing 737-800 taxiede naar zijn plaats en de passagiers voor Rotterdam mochten uitstappen.

Na een heerlijke vakantie van ruim een week vertrokken we vanuit de Costa Blanca per auto naar het binnenland om daar vanaf Zaragoza terug te vliegen naar Brussel (Charleroi). Een tocht van een kleine vijf uur, maar prima te doen, en het scheelde veel geld. Na op de luchthaven aangekomen te zijn viel op: wat een klein ding. Slechts vier vluchten zouden nog vertrekken die avond, waaronder onze vlucht FR 1383.

Voor een korte trip naar Oslo had ik dit keer mijn keus op KLM laten vallen en op vrijdag 15 april vloog ik met de PH-BXH "Gans", een Boeing 737-800, naar Oslo.

Onderstaande foto geeft een indruk van de bedrijvigheid rond het toestel. Mij viel de tankauto op met de lange hydraulische arm om de slang onder de vleugel te steken. Zo'n slang vol met brandstof zal best wat wegen. Ik heb van tevoren stoel 7F geboekt en mijn bagage op tijd afgegeven. De dag was al vroeg begonnen met een treinreis vanaf Wijchen via Den Bosch.

De meivakantie was in volle gang, maar ik had het geluk op een vrij lege vlucht van Martinair naar Cuba te zitten. Stoel 12A was voor mij gereserveerd, aan het raam in de Comfort Class.

De Boeing 767-300’s van Martinair behoren niet tot de nieuwste toestellen, maar toch kon het interieur er uitstekend mee door. Vanwege de lage bezetting kon ik doorschuiven naar de middenrij, waar ik drie stoelen voor mezelf had. Erg handig voor de tien uur durende vlucht.

Op 6 mei zouden we weer terugvliegen naar Amsterdam met vlucht KL1022 van 17.10 uur. Ik had op donderdagmiddag 5 mei al ingecheckt, zag dat we weer op de plekken DEF zaten en hoopte ook dit keer het beste. Omdat onze dochter inmiddels ziek was geworden, besloten we een beetje op tijd richting Heathrow te gaan. Dat bleek maar goed ook, want de metro naar LHR reed ook niet zo vaak als dat deze zou moeten doen.